ATEŞ BÖCEĞİ

Hava zifiri karanlık
Göz gözü görmüyor.
Ben yürüyorum karanlığın içinde
Tek başıma, korkuyorum.

Her adımda korkum, biraz daha artıyor.
Azrail’e biraz daha yaklaşıyorum
Karanlığa her adım atışımda
Yürüyorum karanlığın içinde umutsuzca

Küçük bir ateş böceği çıka geliyor.
Aydınlatıyor yolumu,
Dedik ya küçücük bir ateş böceği
Ne kadar aydınlata bilir karanlığı

Ama bana bir umut oluyor
Geçiyor içimdeki korkular
Karanlığın perdesi yırtılıyor
Gelmesiyle küçücük ateş böceğinin

Sendin o Ateş böceği
İçime umut olan sendin
Günün doğmasıyla çekip gittin.
Ve her gece senin gelmeni bekledim.
İçime bıraktığın umutla.


İ.G