PARMAK

Gök yarılmak üzereydi?
Neredeyse dökecekti
sinesinde barındırıp
saf haline getirdiği suyu

Gök bekliyordu
senin sinendekini dökmeni
Yağmıyordu yağmur,
nefretini kusmanı bekliyordu.

Bu din,bu vatan, bu topraklar
Tutmaz bağrında nefreti,kini
Toprağın bağrında çiçekler açmaz,
Hepsi ayrı bir şiir olur.

Yardı havayı bir parmak
sallandı ulu orta
kustu kelimeleri,
dudaklar eşlik etti.

Versem mana bin mana çıkar
Sana sorayım, gösteririm...
Oysa senin cemalin
Ay gibi doğmuş gönlüme

Bu topraklar gibi,
benim sinem de kin tutmaz.
Başladı ardından bir yagmur
tuttu temizledi toprağı.